Wyprawka pierwszoklasisty:

• Zeszyty 16 kartkowe: w cienkie linie najlepiej czerwono-niebieskie (4)
  i w kratkę (4)
• 1 zeszyt w linie formatu A4 (duży), 1 zeszyt do korespondencji (kratka)
• 2 opisane teczki formatu A–4:
  • jedna pusta,
  • a wewnątrz drugiej znajduje się: 1 blok rysunkowy i 1 techniczny z białymi kartkami i 1 z kolorowymi kartkami formatu A-4 oraz papier kolorowy, bibuły kolorowe
• Piórnik z przyborami do pisania (np. pióro na naboje, 2 ołówki, gumka do gumowania, nakładka na ołówek, linijki 15-20cm, zakreślacze)
• Klej w sztyfcie 2 sztuki
• Nożyczki – jeżeli dziecko jest leworęczne to nożyczki dla leworęcznych
• Farby plakatowe – wystarczy 6 kolorów i pędzel
• Kredki świecowe i ołówkowe dobrej jakości
• Plastelina
• Temperówka z pojemnikiem na śmieci
• Strój gimnastyczny – biały podkoszulek, krótkie spodenki i obuwie sportowe

Każda z rzeczy przyniesiona przez dziecko do szkoły (plecak również) powinna być podpisana lub oznaczona

– obuwie zmienne w podpisanym worku

Jak wspierać dziecko rozpoczynające naukę ?

     Dojrzałość szkolna to zespół cech psychofizycznych, ukształtowanych w toku rozwoju, które pomagają sprostać wymaganiom szkolnym. Według S. Szumana to osiąganie przez dziecko takiego poziomu rozwoju fizycznego, społecznego i psychicznego, który czyni je wrażliwym i podatnym na systematyczne nauczanie i wychowanie w klasie pierwszej. Według W. Okonia to osiąganie przez dziecko takiego stopnia rozwoju umysłowego, emocjonalnego, społecznego i fizycznego jaki umożliwia mu udział w życiu szkolnym i opanowanie treści programowych klasy pierwszej.

     O fizycznej dojrzałości dziecka do podjęcia nauki szkolnej decyduje w dużym stopniu stan zdrowia, a więc: sprawność ruchowa i motoryczna, odporność na zmęczenie i choroby, prawidłowy słuch i wzrok, a także sprawność manualna. Troska o zdrowie to przede wszystkim zapewnienie prawidłowego odżywiania. Szczególnie w okresie nauki szkolnej konieczne jest zwrócenie uwagi na dobór produktów i regularne posiłki. Przewlekły niedobór białka może prowadzić do zahamowania wzrostu, zmniejszyć odporność na infekcje, czynić dziecko sennym, mało ruchliwym i biernym na zajęciach. Ważne jest urozmaicenie posiłków. Duże znaczenie ma także przestrzeganie higienicznego trybu życia, systematyczne wietrzenie pomieszczeń, ruch na świeżym powietrzu o każdej porze roku i chronienie dziecka przed przebywaniem w zadymionym pomieszczeniu. Opieka nad zdrowiem dziecka to również troska o narządy zmysłów. polega na ochronie słuchu, nie przebywaniu w pomieszczeniach o nadmiernym hałasie, mówieniu do dziecka spokojnym tonem, bez krzyku. w trosce o wzrok nie pozwalamy na zbyt długie przebywanie przed telewizorem lub komputerem oraz odpowiednie oświetlenie podczas pisania, czytania , rysowania itp.

     Rodzina ma duże znaczenie w emocjonalno – społecznym rozwoju dziecka. Dzięki rodzinie dziecko przyswaja sobie prawidłowe nawyki i normy postępowania. Powinna panować konsekwencja i jednomyślność w formułowaniu nakazów i poleceń. Rodzice powinni stopniowo umożliwić dziecku zabawę z rówieśnikami. Wtedy będzie ono prawidłowo nawiązywać pozytywne kontakty z innymi dziećmi. Dojrzałość emocjonalna uwarunkowana jest treningiem w zakresie samokontroli przeżyć emocjonalnych. Trzeba stwarzać warunki, aby dziecko stawało przed trudnościami, miało okazję do badania swoich reakcji, uczyło się sterować swym zachowaniem. O społecznej dojrzałości dziecka świadczy jego stopień samodzielności w różnych sytuacjach. Im dziecko zaradniejsze, tym jaśniej i ufniej spogląda na świat. Dzieci, które z jakiegoś powodu są chronione przed trudnościami lub nie wymaga się od nich samodzielnego działania, nie mają odporności emocjonalnej i popadają w frustrację lub infantylność.

     O rozwoju umysłowym dziecka decyduje jego aktywność i ciekawość świata. Rodzice na każde pytanie powinni udzielić odpowiedzi. Jeśli nie potrafimy odpowiedzieć dziecku na skomplikowane pytanie, powinniśmy poszukać odpowiedzi w odpowiedniej książce- źródle wiedzy, kształtując motywacje do nauki czytania.

     W rozwoju mowy podstawową rolę pełni dom rodzinny. Dziecko siedmioletnie powinno umieć słuchać uważnie wypowiedzi innych osób, rozumieć polecenia dorosłych, swobodnie wypowiadać się. Mowa prawidłowa jest podstawa w nauce czytania i pisania. Rodzice powinni często czytać dzieciom książki. Duże znaczenie mają baśnie dziecięce i ludowe. Właśnie na podstawie tych utworów zostają pogłębione normy etyczne. Dzięki czytaniu Postępuje w szybkim tempie rozwój mowy i rozwój intelektualny. Jeśli nasze dziecko polubi książkę, to będzie chciało nabyć umiejętność czytania, aby samodzielnie z niej korzystać. Bogato ilustrowane książki przybliżają treści koncentrują uwagę, budzą ciekawość i mobilizują do wypowiedzi.

     Warto wykorzystać różne sytuacje i przedmioty do nauki liczenia. Czynność ta jest czymś naturalnym w życiu dziecka. Jednak wszelkie operacje matematyczne wykonujemy w postaci działań na konkretach, gdyż nasze dziecko nie potrafi przeprowadzić trudniejszych operacji myślowych, a niepowodzenia mogą je zniechęcić.

     Dbając o ogólny rozwój dziecka trzeba zwrócić szczególną uwagę na wzmocnienie jego ręki i palców. Pisanie jest trudna sztuka. Wymaga nie tylko rozpoznawania kształtów liter, jak i wielkiej precyzji ruchów ręki. Bardzo wskazane jest usprawnianie manualne poprzez częste malowanie, rysowanie, lepienie, wycinanie, konstruowanie. W przypadku leworęczności lub oburęczności należy zasięgać porady psychologa.

     Dziecko należy zachęcać do nauki szkolnej. Rozpoczęcie nauki w szkole należy traktować jako coś naturalnego, a nawet jako awans w stosunku do okresu przedszkolnego. Są też dzieci zahamowane, lękliwe, bojące się samodzielnego kroku. Te dzieci wymagają dużej troski, wspólnej zabawy, zapraszania kolegów, którzy będą inicjatorami różnych zabaw i rozmów. Każde osiągniecie dziecka należy dostrzegać i chwalić. Nagroda wzmacnia wiarę we własne siły, stanowi zachętę do dalszego wysiłku. Sukcesy dziecka w nauce szkolnej uwarunkowane są sprzyjającą atmosferą domu rodzinnego, przepojoną zrozumieniem. Pełnienie roli ucznia staje się łatwiejsze, gdy rodzice są gotowi w razie potrzeby pospieszyć z przyjacielską pomocą.

 Przygotujcie swojemu dziecku:

• stałe miejsce do pracy i odrabiania lekcji,
• miejsce gdzie można położyć książki, zeszyty i tornister,
• półkę lub szufladę na książki, zeszyty, lektury, pisemka.

Pomyślcie też o przygotowaniu samego dziecka:

• dziecko powinno cieszyć się, że chodzi do szkoły, nie należy straszyć szołą i nauczycielami,
• przyzwyczajajcie dziecko do dbałości o swój wygląd,
• kilka razy w tygodniu poświęćcie trochę czasu na wspólny spacer, czytanie książek i szczere rozmowy – ono tego potrzebuje,
• pobudzajcie dzieci do opowiadania o wydarzeniach i swoich przeżyciach,
• zachęcajcie dziecko do rysowania, malowania i lepienia z plasteliny,
• wdrażajcie dziecko do obowiązkowości i punktualności,
• stosujcie się do zaleceń dyrektora szkoły, wychowawcy, pedagoga, psychologa i lekarza.

Pamiętajcie, że dla prawidłowego rozwoju dziecka konieczne są:

• ład, spokój i pogodna atmosfera w domu,
• utrzymywanie kontaktu uczuciowego w domu,
• przestrzeganie stałego rozkładu dnia,
• stały udział dziecka w drobnych pracach domowych.

Gdy dziecko chodzi do szkoły;

• rozmawiajcie o wydarzeniach ze szkoły,
• kontrolujcie pracę dziecka w szkole. Chwalcie je za to, za co trzeba pochwalić, zgańcie, jeśli na to zasłuży,
• nie krzyczcie na dziecko, gdy czegoś nie umie, ale uzgodnijcie z nauczycielem, jak pomóc dziecku,
• dopilnujcie, aby dziecko przygotowało wieczorem przybory szkolne i spakowało tornister,
• nie dopuśćcie, żeby dziecko chodziło spać i odrabiało lekcje późnym wieczorem lub w nocy, niech kładzie się spać około 20,
• dbajcie o zdrowie dziecka, korzystajcie z opieki lekarza i dentysty,
• kontrolujcie dostęp dziecka do komputera i internetu, sprawdzajcie gry i programy z których korzysta.